څه ګلونه، څه رنګونه څۀ نغمې کړم
ستا د ښار خبرې ستا په شان خوږې کړم
د تيارو د غرور سترګې به رڼې کړم
پرهرونه به په لارو کې ډيوې کړم
څوک چې ما او تا يوځاى ليدلى نه شي
ورپسې به هغه ستا د خولې ښېرې کړم
د جانان د خوبولو سترګو ياده
ته راځې که د زخمونو ډيوې مړې کړم
زه د هر محفله ستړى کورته راشم
زه په هر اتڼ کې ځان ذرې، ذرې کړم
هغه سترګې دې يوڅو ورځې زما شي
چې د مينې په خوبونو يې مړې کړم
د سپرلي له خوابه دومره نصيب غواړم
چې د ګل شونډې پخپلو وينو سرې کړم
No comments:
Post a Comment